Psy dla ekscentryków - galeria najdziwniejszych ras

Komondor - pies-mop. Gęsta sierść, układająca się w długie sznurki, sprawia, że komondor przypomina wielką szczotkę. Rzadko jednak można zobaczyć go w takiej szacie jak na zdjęciu. Ze względu na pracochłonną pielęgnację, właściciele często decydują się na podcinanie sierści. Komondory to bardzo masywne psy - mierzą co najmniej 60-65,5 cm i ważą 36-54 kg. Posiadają dość trudny charakter, dlatego powinny być prowadzone przez osoby doświadczone w układaniu psów. Niełatwo poskromić w nich cechy charakterystyczne dla psów pasterskich – silne poczucie terytorializmu i nieufność. Wymagają właściciela konsekwentnego i silnego psychicznie. Długo może potrwać oswajanie komondora, ale gdy już zdobędzie się jego zaufanie, będzie wiernym i lojalnym towarzyszem. Nie zabiegają o pieszczoty i dobrze znoszą samotność. Ze względu na swoje rozmiary i nieobliczalny charakter nie są to psy polecane dla rodzin z dziećmi. Komondory potrzebują swobody ruchu i przestrzeni, dlatego nie nadają się do mieszkania w mieście. Najlepiej sprawdzają się jako stróże gospodarstw i dużych posesji.

Grzywacz chiński – ten drobny piesek z „kucykami” na głowie zawsze wzbudza zainteresowanie. Bezwłose ciało pokryte jest sierścią jedynie na głowie, ogonie i łapach. Jest to pies stworzony do życia w rodzinie – łagodny, oddany, uwielbiający zabawę i doskonale czujący się w towarzystwie dzieci. Ma delikatną psychikę, dlatego żeby był przyjaźnie nastawiony do rodziny, wymaga bardzo czułego podejścia i bliskiego kontaktu z właścicielami. Przez silne poczucie terytorializmu zacięcie potrafi bronić właściciela i domu, co wiąże się z nadmierna szczekliwością i nieufnym, a niekiedy agresywnym, stosunkiem do obcych. Grzywacze są inteligentne i szybko się uczą. Warto wybrać się z nimi na tor agility, by zobaczyć, jak zwinne i bystre są to stworzenia. Jednak za bardzo rozbawione, miewają trudności z posłuszeństwem.

Pinczer małpi (Affenpinscher) - piesek o twarzy małego goryla. Skąd ten dziwny wygląd? Jeszcze przed stu laty hodowcy tej rasy całkiem serio utrzymywali, że jest to potomek krzyżówki psa i małpy. Oczywiście nie ma w tym cienia prawdy, a swój małpi wygląd pinczery zawdzięczają bardzo płaskiej kufie odziedziczonej po gryfoniku belgijskim. Affenpinscher to prawdziwy wulkan energii. Zadziorny, porywczy i nieustraszony. Nierzadko prowokuje bójki, nawet z większymi od siebie psami. Potrafi dzielnie strzec właściciela i jest niezwykle oddany. Doskonale sprawdza się w roli stróża domu. Gdy zbliża się ktoś obcy, alarmuje domowników głośnym szczekaniem. Potrzebuje dużo ruchu i zabawy. Jest bystry i inteligentny, ale wrodzona upartość sprawia, że nie zawsze słucha swojego pana. Tak mocno przywiązuje się do swojego opiekuna, że gdy w domu pojawi się inne zwierzę lub dziecko, nierzadko okazuje zazdrość. Staje się wtedy złośliwy i zaborczy. Z tego powodu nie jest to pies polecany rodzinom z małymi dziećmi, chyba, że szczenię wychowuje się razem z niemowlakiem.

Chart afgański – prawdziwy psi arystokrata – piękny, dumny, niezależny i lubiący wygodę. Zwraca uwagę swoją długą, powłóczystą szatą o jedwabistym połysku. Długie włosy na głowie, rozdzielone przedziałkiem, „spodnie-dzwony” i niezależny charakter sprawiły, że było to ulubione zwierzę hippisów w latach 70. Afgany to psy dość trudne w wychowaniu. Silnie niezależny charakter sprawia, że nie potrzebują ciągłego towarzystwa, adoracji i pieszczot. Nawet wobec właściciela zachowują dystans. Są trudne w ułożeniu i wymagają wczesnej socjalizacji. Nie wolno im folgować ani ich rozpieszczać, ponieważ mają tendencję do dominacji i agresywnego zachowania. Są mało inteligentne i uparte. Potrzebują sporo czasu na naukę prostych komend. Nie znoszą przy tym presji i popędzania. Wymagają konsekwentnego i stanowczego właściciela, lubiącego aktywny wypoczynek - afgany potrzebują bowiem sporej dawki ruchu i zabawy. Tolerują obecność małych dzieci, ale podczas bliższego kontaktu szybko tracą cierpliwość.

Nagi pies peruwiański - zwany inaczej psem Inków, nie posiada sierści. Skóra jest koloru szarego, czarnego lub ciemno brązowego, czasami z łatkami na łapach i pysku. Rasa była znana w kulturze Inków, o czym świadczą zachowane posążki z wizerunkiem władcy i nagiego psa peruwiańskiego u jego stóp. Wierzono, że te psy są wcieleniem bóstw i chowano je razem ze zmarłymi władcami. Nagi pies peruwiański jest spokojny, mocno przywiązany do właściciela i nieufny wobec obcych. Posiada wiele cech psa pierwotnego, m.in. silny instynkt łowny i duże poczucie terytorializmu. Doskonale sprawdza się w roli psa stróżującego.

Shar pei - pies z nadmiarem skóry. Przez fałdy na mordce wygląda na wiecznego smutasa. Charakterystyczną cechą tej rasy jest pofałdowana skóra z krótką, twardą i sztywną sierścią. Shar pei jest psim indywidualistą, upartym i lubiącym dominować. Aby zapanować nad jego silną osobowością, należy zacząć go socjalizować jak najwcześniej. Dobrze prowadzony będzie oddanym przyjacielem swojego właściciela i jego rodziny, choć nie będzie okazywał posłuszeństwa wszystkim domownikom. Świetnie sprawdza się jako pies stróżujący. W stosunku do obcych jest podejrzliwy i nieufny. Niechętnie poddaje się tresurze i wszelkiej presji, jednak powolne i konsekwentne szkolenie przynosi efekty. Lubi spacery i zabawę, lecz w ćwiczeniach sprawnościowych raczej się nie sprawdzi.

Puli - podobnie jak Komondor ma na sobie burzę dredów. Te inteligentne i sympatyczne pieski służyły początkowo jako stróże stad owiec, a dziś coraz częściej strzegą "stadek" rodzinnych. Posiadają żywy temperament i wykazują dużą chęć do nauki. Szybko przyswajają komendy i sztuczki, a także zachowania, których nikt ich nie uczył. Dzieje się tak dzięki ich doskonałej umiejętności obserwacji i samodzielnego podejmowania decyzji. Są bardzo oddane swoim właścicielom i uwielbiają im towarzyszyć. Puli będzie doskonale strzegł domu i bronił swoich opiekunów. Ma silne poczucie terytorializmu i przez to wykazuje dużą nieufność wobec obcych. Do dzieci podchodzi z opanowaniem i dobrze czuje się we wspólnych zabawach na świeżym powietrzu. Jest psem energicznym, lubiącym ruch, dlatego trzeba mu zapewnić różne formy aktywności, najlepiej długie spacery i tor agility. Choć sprawia wrażenie ociężałego, na torach przeszkód śmiga jak strzała. Puli najśmieszniej wygląda podczas skoku przez przeszkodę - jego sierść unosi się we wszystkie strony i pies przypomina wtedy wielką włochatą kulę.

Wyżeł turecki - pies z "podwójnym nosem". Rasa praktycznie nieznana poza Turcją. Osobliwa budowa nosa jest prawdopodobnie wynikiem wieloletniej endogamii. W Turcji służy głównie jako pies myśliwski, wykorzystywany do pracy w trudnych warunkach. Podwójny nos posiadają także Andean tiger hound i Pachon Navarro.

Pudel Toy - wytworny fryz, powab i elegancja – to maja tylko pudelki! Były ulubieńcami XVIII-wiecznych dworów i osób z wyższych sfer. Do dziś mają opinię „francuskiego pieska” – wychuchanego, kapryśnego, kochającego wygodę i raczej nie grzeszącego inteligencją. Jednak mało kto pamięta, że zanim trafiły na salony, były wykorzystywane w myślistwie. Ich spryt i nieprzeciętna inteligencja sprawiały, że używano ich w polowaniach na ptactwo wodne. By umożliwić tym psom pływanie, golono im tułów. Na nogach zostawiano „skarpetki”, by uchronić kończyny przed ostrymi krzewami. Dziś pudle służą wyłącznie jako psy ozdobne, do towarzystwa. Nie są jednak rozkapryszonymi bufonami – to wesołe i pełne życia pieski, kochające zabawę i ruch. Są niezwykle inteligentne i szybko się uczą, ale niewielu opiekunów wykorzystuje ich potencjał. Świetnie czują się wśród rodziny ze starszymi dziećmi. Są to psy o bardzo o wrażliwej psychice - zabawy małych dzieci są być dla nich zbyt brutalne. Poza tym szybko tracą cierpliwość gdy się je tarmosi i wrzeszczy nad uchem.